28 listopada 1994 roku zginął Jeffrey Dahmer, kanibal z Milwaukee » Historykon.pl (2024)

Tego dnia 1994 roku zginął Jeffrey Dahmer, seryjny morderca, nekrofil i kanibal

Jeffrey Dahmer był seryjnym mordercą, który zabił 17 chłopców i mężczyzn. Odurzał swoje ofiary i eksperymentował na nich, próbując zrobić z nich zombie. Rozczłonkowywał ciała, konserwował ich części i zachowywał dla siebie. Niektóre mroził, inne gotował lub piekł w piekarniku. Chciał z nich zrobić ołtarz z ludzkich kości. Jego zachowania jednak, według psychologów, nie były typowe dla większości znanych przypadków seryjnych morderców.

W skrócie:

• Rodzina i dzieciństwo Jeffreya Dahmer’a. Matka-hipochondryczka i ojciec-chemik
• Jeffrey Dahmer – dorastanie i młodość. Pierwsze fantazje i próba ich spełnienia
• Pierwsze morderstwo Jeffreya Dahmera. Steven Hicks
• Studia, wojsko i delikatesy
• Pierwsze zatargi z prawem Jeffreya Dahmer’a
• Drugie morderstwo Jeffrey’a Dahmer’a. Steven Tuomi
• Jeffrey Dahmer – morderca z Milwaukee
• Jak schwytano Jeffrey’a Dahmer’a?
• Potwór z Milwaukee. Oskarżenie i śmierć
• Jeffrey Dahmer w mediach

Rodzina i dzieciństwo Jeffreya Dahmer’a. Matka-hipochondryczka i ojciec-chemik

Rodzicami Jeffreya byli Lionel Herbert Dahmer (urodził się 29 lipca 1936) i Joyce Annette (z domu Flint, urodziła się 7 lutego 1936). Lionel miał niemieckie i walijskie korzenie. Studiował na Uniwersytecie Marquette i został chemikiem. Joyce natomiast była pochodzenia irlandzkiego i norweskiego. Małżeństwo mieszkało w Milwaukee w stanie Wisconsin w Stanach Zjednoczonych.

Ciężko powiedzieć, jak wyglądały pierwsze lata życia Jeffreya, który urodził się 21 maja 1960 roku. Niektóre źródła wskazują, że nie miał poświęconej wystarczająco dużej uwagi jako niemowlę. Joyce była postrzegana jako osoba kłótliwa i wybuchowa. Chorowała na depresję, domagała się ciągłej uwagi i próbowała popełnić samobójstwo, a Lionela, który kończył studia i rozpoczynał swoją karierę, często nie było przy rodzinie.

Wobec tego nie trudno się domyślić, że Jeffrey mógł czuć się osamotniony jako dziecko. Wspominał później o licznych kłótniach między rodzicami i niepewności związanej z rodziną. Jeszcze zanim skończył 4 lata, miał przeprowadzoną operację przepukliny, która w tak młodym wieku mogła mieć wpływ na jego rozwój.

Zainteresowanie martwymi zwierzętami

Już wtedy Jeffrey miał zacząć przejawiać zainteresowanie martwymi zwierzętami, których kości sprzątał Lionel w okolicach domu. Według niego, syn miał być tym dziwnie podekscytowany. Już wtedy zaczął szukać wokół domu martwych zwierząt i sprawdzać, gdzie znajdują się ich kości.

Gdy miał 6 lat, rodzina przeniosła się do Doylestown w stanie Ohio, gdzie w grudniu Joyce urodziła drugiego syna, Davida, a Lionel zaczął pracę jako chemik analityczny w pobliskim Akron.

W szkole Jeffrey nie miał wielu przyjaciół. Był cichy i bojaźliwy. Jedna z nauczycielek miała już wtedy zauważyć u niego oznaki porzucenia, które wynikały z chorób matki oraz pracy i wyjazdów ojca, który skupiał się na karierze zawodowej.

W wieku 8 lat Jeffrey ponownie przeprowadził się z rodziną – do Bath Township w hrabstwie Summit w stanie Ohio. W pobliżu nowego domu znajdował się las, przy którym Jeffrey szukał i zbierał owady, takie jak ważki. Szukał także i zatrzymywał szkielety małych zwierząt, np. wiewiórek. Mając lat 10, zapytał Lionela co stanie się z kośćmi kurczaka umieszczonymi w wybielaczu.

Lionel, jako chemik, cieszył się z naukowych zainteresowań syna i chętnie nie tylko odpowiadał na jego pytania, ale i demonstrował, jak zachowują się kości w różnych substancjach i jak je konserwować. Jeffrey coraz częściej zbierał martwe zwierzęta i z nimi eksperymentował, a Joyce była w coraz gorszym stanie, coraz bardziej oddalona od syna i męża.

Jeffrey Dahmer – dorastanie i młodość. Pierwsze fantazje i próba ich spełnienia

Jako nastolatek Jeffrey Dahmer szybko zorientował się, że jest gejem. W wieku 14 lat zaczął pić alkohol, przynosił go nawet do szkoły. Później wyznał, że właśnie w tym okresie zaczął pierwszy raz fantazjować na temat dominacji i kontroli nad innymi chłopcami. Zaczęły go fascynować klatki piersiowe i torsy, jednocześnie nadal zagłębiał się coraz bardziej w eksperymentowanie i rozkrajanie martwych zwierząt.

Pierwszą próbę spełnienia swoich fantazji podjął w wieku 16 lat. Zainteresował go mężczyzna, biegający w okolicy. Był dla niego atrakcyjny, więc postanowił zaatakować go z kijem bejsbolowym, pozbawić przytomności i wykorzystać seksualnie. W dniu, który wybrał Dahmer, biegacz akurat się nie zjawił.

W szkole Jeffrey Dahmer był klasowym klaunem. Symulował napady padaczkowe, porażenie mózgowe i inne temu podobne rzeczy. Miał nawet brać pieniądze za swoje „sceny”, które przeznaczał na kupowanie alkoholu.

Oceny Dahmer’a były coraz gorsze, tak jak relacja między jego rodzicami, którzy próbowali ratować małżeństwo. Niestety, bezskutecznie. Lionel dowiedział się o romansie Joyce i postanowili, w porozumieniu, rozwieść się. Na początku 1978 roku Lionel wyprowadził się i zamieszkał w motelu przy North Cleveland Massillon Road ze swoją nową partnerką.

W maju tego roku Jeffrey Dahmer skończył naukę w szkole średniej, a w lipcu rozwód Lionela i Joyce został sfinalizowany. David, młodszy brat Jeffreya został z matką, która wyprowadziła się razem z nim do Chippewa Falls w stanie Wisconsin.

Jeffrey, mając wówczas 18 lat, pozostał w domu rodzinnym. Sam.

Pierwsze morderstwo Jeffreya Dahmera. Steven Hicks

Jeszcze w tym samym roku, w którym rozpadła się rodzina Dahmerów, Jeffrey popełnił swoją pierwszą zbrodnię. Do pierwszego morderstwa doszło jeszcze przed oficjalnym sfinalizowaniem rozwodu rodziców, lecz już gdy oboje wyprowadzili się z rodzinnego domu, zostawiając Jeffreya samego. Jeffrey jeszcze bardziej pogrążał się w alkoholu i zaczął trenować siłowo.

18 czerwca 1978 roku Steven Mark Hicks jechał na koncert rockowy w Chippewa Lake Park w Ohio. Spotkał go Jeffrey Dahmer, który zaproponował mu kilka piw i wspólny trening. Steven spodobał mu się i wzbudził pożądanie, choć Hicks wyraźnie wskazywał w rozmowie, że interesują go kobiety.

Gdy Steven Hicks chciał opuścić dom Dahmer’a, ten zaatakował go kilkukilogramową hantlą do ćwiczeń. Później miał powiedzieć, że chciał odejść, a ja [Jeffrey Dahmer] nie chciałem, żeby odszedł. Gdy stracił przytomność, Jeffrey udusił go drążkiem, rozebrał i dotykał. Masturbował się nad jego zwłokami, a później zaciągnął ciało do piwnicy. Następnego dnia pochował poćwiartowane w piwnicy ciało na podwórku przy swoim domu. Na tym jednak nie skończył.

Po kilku tygodniach wykopał ciało, oddzielił kości od reszty, którą rozpuścił w kwasie i spłukał w toalecie. Kości zmiażdżył młotem kowalskim i rozrzucił w pobliskim lesie.

Studia, wojsko i delikatesy

Dopiero po kilku tygodniach od pierwszej zbrodni, w domu pojawił się Lionel wraz ze swoją nową partnerką. Nie zdawał sobie sprawy, że Joyce wyprowadziła się z Davidem zostawiając Jeffrey’a samego, pogrążonego coraz bardziej w piciu alkoholu.

Namówił go do podjęcia studiów, za które zapłacił z góry. Jeffrey Dahmer podjął naukę na Uniwersytecie Stanowym w Ohio jeszcze w tym samym roku. Nie był jednak pilnym uczniem, nadal nadużywał alkoholu, a jego średnia wynosiła 0,45/4,0. W końcu zrezygnował ze studiów.

Lionel podjął kolejną próbę skierowania syna na właściwe tory, namawiając go tym razem do podjęcia służby w armii. W styczniu 1979 roku zaciągnął się do armii Stanów Zjednoczonych i przeszedł podstawowe szkolenie w Fort McClellan w Anniston w Alabamie i szkolenie medyczne w Fort Sam Houston w San Antonio w Teksasie. Już wtedy był upominany o nadużywanie alkoholu.

W lipcu 1979 roku Dahmer’a wysłano do Baumholder w RFN. Służył jako medyk w 2. batalionie 68. Pułku Pancernego 8. Dywizji Piechoty. W marcu 1981 roku uznano go za niezdolnego do służby i wydalono z armii. Z Fort Jackson w Południowej Karolinie obrał kierunek Miami Beach na Florydzie.

Wynajął pokój w motelu i dostał pracę w sklepie z delikatesami. Nadal dużo pił i na alkohol przeznaczał większość swoich pieniędzy. Nie opłacał wynajmowanego pokoju, wobec czego został z niego wyrzucony. We wrześniu poprosił ojca o zgodę na powrót do domu w Ohio.

Pierwsze zatargi z prawem Jeffreya Dahmer’a

Mieszkając z ojcem i macochą w Ohio, Jeffrey Dahmer nadal dużo pił. Bardzo szybko został aresztowany za pijaństwo i zakłócanie porządku. Ukarano go grzywną w wysokości 60 $ i skazano na 10 dni więzienia w zawieszeniu.

Na koniec roku Jeffrey przeprowadził się do babci w West Allis w stanie Wisconsin. Z babcią Jeffrey miał dobre relacje. Próbowała go odzwyczaić od picia alkoholu i pomóc stanąć na nogi. Choć nadal pił, pomagał babci w obowiązkach domowych, chodził z nią do kościoła i szukał pracy.

Udało mu się dostać pracę w Milwaukee Blood Plasma Center, gdzie pobierał ludziom krew. Pracował tam mniej niż rok, aż w końcu stracił pracę i nie mógł znaleźć nowej przez kolejne dwa lata. Jeszcze w sierpniu 1982 roku został aresztowany za obnażanie się w miejscu publicznym. Ukarano go grzywną 50 $ i obciążono kosztami sądowymi.

Na początku 1985 roku Jeffrey Dahmer podjął pracę na nocne zmiany w fabryce czekolady – Milwaukee Ambrosia Chocolate Factory. Wkrótce zaczął uczęszczać do gejowskich łaźni i barów. Z jednego ze sklepów ukradł manekina, którego ukrywał w domu przed babcią. Do czasu, aż się nie zorientowała.

Dahmer rozpoczął kontakty seksualne z innymi mężczyznami, lecz nie podobało mu się, że jego partnerzy poruszają się w trakcie stosunku. Postanowił więc ich odurzać i wykorzystywać wedle swojej woli – od czerwca 1986 roku. Do odurzania swoich ofiar wybrał tabletki nasenne, które łatwo dostał od lekarza pracując na nocne zmiany. Mieszał je z alkoholem i podawał mężczyznom czekając, aż stracą przytomność. Wtedy podejmował różne czynności seksualne.

Właściciele łaźni jednak szybko zorientowali się, że coś jest nie tak. Dahmer otrzymał zakaz wstępu do łaźni gejowskich i zaczął pojawiać się w pokojach hotelowych. Zimą 1985 roku przeczytał w gazecie informację o pogrzebie 18-latka. Postanowił wykopać świeżo pochowane ciało i zabrać do domu. Ziemia jednak była zbyt twarda, Dahmer zarzucił więc pomysł.

We wrześniu 1986 roku Jeffrey Dahmer został aresztowany za molestowanie 12 lub 13-letniego chłopca. Miał się przy nim obnażać i masturbować. Pierwotnie wypierał się, lecz przyznał się do winy i został skazany na rok w zawieszeniu.

Drugie morderstwo Jeffreya Dahmera. Steven Tuomi

Przez prawie dekadę Jeffrey Dahmer nie dopuścił się kolejnego morderstwa. Miał problemy z prawem, ale nie planował zabijać. Drugą jego ofiarą był 25-letni Steven Tuomi. Nie była to jednak zaplanowana zbrodnia. Jeffrey Dahmer miał zamiar tylko odurzyć go i wykorzystać. Zwabił go do pokoju w Hotelu Ambassador w Milwaukee 20 listopada 1987 roku.

Rano obudził się i zorientował się, że Steven Tuomi nie żyje. Miał siniaki i wgniecioną klatkę piersiową. Dahmer również miał siniaki. Wokół była też krew. Jeffrey nie pamiętał tego zdarzenia, później mówił, że nie mógł uwierzyć, że to się stało.

Nie wiedząc, co zrobić z ciałem w pokoju hotelowym, opuścił go i kupił walizkę. Wrócił z nią do pokoju i wsadził do niej ciało swojej ofiary. Przeniósł walizkę z ciałem do domu babci, gdzie dopiero po tygodniu je poćwiartował. Odciął głowę i kończyny, oddzielił tkanki od kości. Zapakował części do worka na śmieci. Kości owinął prześcieradłem i roztrzaskał za pomocą młota.

Wszystkie szczątki Dahmer wyrzucił do kosza. Zostawił sobie odciętą głowę ofiary.

Jeffrey Dahmer: morderca-nekrofil

Od morderstwa Stevena Tuomi Jeffrey Dahmer zaczął planować swoje zbrodnie. Był stałym bywalcem gejowskich klubów, gdzie znajdował swoje ofiary i zwabiał do domu babci. Tam odurzał triazolamem lub temazepamem poznanych mężczyzn, a kiedy tracili przytomność, dusił ich. Przed lub po tym, wykorzystywał ich seksualnie.

Jedną z najokrutniejszych zbrodni, jakie dokonał, było wykorzystanie i morderstwo 14-letniego chłopca, Jamesa Doxtatora. Zwabił go 50 $ za pozowanie nago do zdjęć w jego domu. Dahmer udusił go w piwnicy i zostawił na tydzień.

Po tygodniu rozczłonkował ciało w taki sam sposób, jak przy swojej drugiej ofierze, i wszystkie szczątki oprócz głowy wyrzucił do kosza. Czaszkę ugotował i potraktował wybielaczem, a po dwóch tygodniach również zmiażdżył. Podobny schemat stosował przy innych swoich ofiarach, miażdżąc zachowane czaszki także po kilku miesiącach.

Jeffrey Dahmer trzymał zwłoki uduszonych i wykorzystanych mężczyzn w piwnicy, co powodowało nieprzyjemny zapach. Nie mogła nie zwrócić na niego uwagi jego babcia, wkrótce również jego ojciec i macocha, gdy pojawili się w odwiedzinach. Jeffrey zdołał ich jednak przekonać, że eksperymentuje na zwierzętach, co nie było dla Lionela dziwne pamiętając, że zainteresował się tym już w dzieciństwie.

W końcu jednak babcia Jeffreya wymusiła na nim, aby się wyprowadził. Jeszcze w tym samym miesiącu wyprowadził się i 25 września 1988 roku został aresztowany za odurzenie i molestowanie 13-letniego chłopca.

Wtedy Jeffreya Dahmera zaczęto też badać pod kątem psychologicznym. Stwierdzono, że jest osobą impulsywną o głębokim poczuciu wyobcowania. W sądzie jego adwokat powołał się na diagnozę schizoidalnego zaburzenia osobowości.

W styczniu Dahmer przyznał się do napaści seksualnej, wyrok zawieszono do maja. W marcu wrócił do domu swojej babci.

25 marca 1989 roku Jeffrey Dahmer poznał Anthony’ego Sears’a. Zwabił go do domu swojej babci, odurzył i udusił. Była to pierwsza ofiara Dahmera, której poszczególne części ciała zachował. Głowę i genitalia zanurzone w acetonie umieścił w drewnianej skrzynce, a skrzynkę w swojej szafce w pracy.

Jeffrey Dahmer: morderca z Milwaukee

W maju 1989 roku Jeffrey Dahmer usłyszał wyrok za napaść seksualną na 13-latka. Został skazany na 5 lat w zawieszeniu – został zarejestrowany jako przestępca seksualny i nadal mógł podejmować pracę. Po skończonej zmianie udawał się do zakładu.

Po dwóch latach Jeffrey Dahmer został zwolniony warunkowo.

Nikt wówczas nie zdawał sobie sprawy, że napaść seksualna to jedynie wierzchołek góry lodowej, i że Dahmer jest seryjnym mordercą. Do 1991 roku zabił w sumie 17 chłopców i mężczyzn, w wieku od 14 do 32 lat, głównie czarnoskórych.

W maju 1990 roku wyprowadził się na dobre od babci i zamieszkał przy North Street 25 w mieszkaniu nr 213. Była to okolica zamieszkała głównie przez czarnoskórych, odznaczała się wysoką przestępczością. Policja niechętnie podejmowała działania w tym rejonie. Dahmer zabrał ze sobą no nowego mieszkania zakonserwowaną głowę Anthony’ego Sears’a i jego genitalia.

W tym mieszkaniu Jeffrey Dahmer zamordował większość swoich ofiar. Często pojawiał się w barach dla gejów i okolicach. Zwabiał mężczyzn do swojego mieszkania, oferując towarzystwo na noc lub pieniądze za pozowanie nago do zdjęć. Odurzał swoje ofiary wrzucając tabletki nasenne do napoju, często mieszając z alkoholem. Gdy ofiary zaczynały tracić przytomność, często wykorzystywał ich seksualnie, fotografował. Następnie dusił i fotografował zwłoki w różnych pozycjach.

Na ciałach swoich ofiar przeprowadzał eksperymenty, co również uwieczniał na zdjęciach. Rozczłonkowywał ciała, a ich części gotował, by oddzielić tkanki od kości. Szkielety rozpuszczał w kwasie. Jego pierwszą ofiarą w nowym mieszkaniu był Raymond Smith. Rozpuścił jego szkielet w kwasie, pozostawiając tylko czaszkę. Tę postanowił pomalować i umieścić koło czaszki Sears’a.

Dahmer wiele eksperymentował. Nie tylko gotował części ciał i rozpuszczał je w kwasie, ale próbował także je upiec w piekarniku czy zamrozić w zamrażarce.

To był mój sposób na zapamiętanie ich wyglądu, ich fizycznego piękna. Chciałem też zachować… Gdybym nie mógł ich tam trzymać w całości, mógłbym przynajmniej zachować ich szkielety.

– powiedział Jeffrey Dahmer w lutym 1993 roku.

Jeffrey Dahmer: morderca i kanibal. Smród i piła mechaniczna

Jedną ze swoich ofiar zabił w inny sposób, niż uduszenie. Nie miał wystarczającej ilości tabletek nasennych, więc nie odurzył swojej ofiary całkowicie. Dlatego kolejną swoją ofiarę, Ernesta Millera, zabił nożem, którym rozczłonkowywał ciała.

Poszczególne organy, serce, wątrobę, bicepsy i inne mięśnie zapakował w plastikowe torby i umieścił w zamrażarce. Miał zamiar je później zjeść. Pozostałe części ugotował, by oddzielić je od kości. Kości wybielił, a głowę schował do lodówki. Po jakimś czasie oddzielił od czaszki tkanki, a czaszkę pomalował i pokrył emalią.

Przez cały ten czas od wyroku sądu, Jeffrey Dahmer był pod nadzorem kuratora sądowego. Miał mu się skarżyć ze swych obaw, lęków i myśli samobójczych.

W tym czasie na Jeffrey’a Dahmer’a doniesiono już wile skarg od sąsiadów. Skarżyli się na nieprzyjemne zapachy i hałasy, w tym odgłosy piły mechanicznej. Smród Dahmer usprawiedliwiał zepsutym mięsem lub zdechłymi rybami w akwarium. Skarżyła się także jego sąsiadka, której historię szczegółowo przedstawiono w serialu Netflixa Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story. Kontaktowała się także z policją, bezskutecznie. Najbardziej zatrważająca historia związana jest z 14-letnim chłopcem Konerakiem Sinthasomphone’em, opisana w tekście poniżej.

Zombie i „spór domowy”. Konerak Sinthasomphone

Chcąc zatrzymać mężczyzn przy sobie, próbował zrobić z nich zombie. Chciał pozbawić ich woli i kontrolować ich całkowicie. W kwietniu 1991 roku zbawił do mieszkania Errol’a Lindsay’a. Gdy go odurzył, wywiercił mu otwór w czaszce i wprowadził kwas solny. Errol później obudził się, a Jeffrey udusił go, rozczłonkował i zachował czaszkę.

Próbę tego typu z wierceniem dziury w czaszce, Dahmer podjął na Tony’m Hughes’ie, lecz okazała się śmiertelna. Trzy dni później zwabił do swojego mieszkania 14-latka – Koneraka Sinthasomphone’a, który był bratem molestowanego przez niego przed laty chłopca. Dahmer nie wiedział, że są spokrewnieni.

Ciało Hughes’a nadal było w sypialni, Jeffrey jeszcze go nie poćwiartował. Odurzył chłopca i wywiercił mu dziurę w czaszce, przez którą wprowadził kwas solny. Upił się i wyszedł z mieszkania po więcej alkoholu. W międzyczasie chłopak obudził się i zdołał się wydostać z mieszkania.

Kiedy Dahmer wracał do mieszkania, zauważył Koneraka siedzącego na rogu z trzema kobietami. Chciał zabrać go ze sobą tłumacząc im, że to jego przyjaciel i jest pijany. Tymczasem Konerak siedział z dziurą wywierconą w czaszce, odurzony. Kobiety wezwały policję.

Gdy funkcjonariusze pojawili się na miejscu, Dahmer zaczął ich przekonywać, że to jego chłopak, który za dużo wypił, bo się pokłócili. Jeffrey tak rozmawiał z policjantami, że ci uwierzyli mu, że to jego 19-letni chłopak i… pomogli mu odprowadzić go do mieszkania Dahmera.

Na miejscu Dahmer pokazał im nagie zdjęcia Koneraka z poprzedniego wieczoru na dowód, że są w związku. Policjanci pobieżnie obejrzeli mieszkanie, stwierdzili, że Dahmer dobrze opiekuje się chłopakiem, a w mieszkaniu doszło po prostu do „sporu domowego”.

Zaraz po wyjściu policjantów, Dahmer wstrzyknął Konerakowi kolejną dawkę roztworu, która okazała się śmiertelna. Następny dzień spędził na ćwiartowaniu ciała chłopca i swojej poprzedniej ofiary, która cały czas leżała przy łóżku w sypialni, gdy była tam policja. Obie czaszki zachował.

Jak schwytano Jeffrey’a Dahmer’a?

Po morderstwie 14-latka Jeffrey podjął jeszcze kilka prób stworzenia zombie, bezskutecznie. W międzyczasie został zwolniony z pracy i zwabiał kolejne ofiary do mieszkania, których części umieszczał w zamrażarce.

22 lipca 1991 roku zwabił do mieszkania Tracy’ego Edwards’a. Próbował uwięzić go za pomocą kajdanek, a później zmusił do oglądania razem z nim Egzorcysty III. Edwards w mieszkaniu zauważył pudełka z kwasem solnym, w rogu sypiali dużą beczkę, no i okropny, nie do zniesienia smród.

Dahmer groził mu nożem i wyłączał się z rozmowy, skupiając na filmie. Słuchając bicia jego serca powiedział mu, że zamierza je zjeść. Edwards przyjął taktykę przyjacielską wobec Dahmer’a wiedząc, że znajduje się w niebezpieczeństwie. Sprawiał wrażenie przyjaciela, który go słucha i nie chce odejść.

Korzystając z chwili, półnagiemu Edwardsowi udało się uciec z mieszkania mordercy. Spotkał dwóch policjantów, którym opowiedział o zdarzeniu i poprosił, aby zdjęli mu kajdanki. Ci zabrali go do mieszkania Dahmer’a, aby znaleźć kluczyki od kajdanek.

Dahmer wpuścił do mieszkania policjantów i Edwardsa. Na miejscu policjanci najpierw odnaleźli nóż w sypialni, którym groził Dahmer Edwardsowi parę godzin wcześniej. Następnie w otwartej szufladzie w sypialni policjant zauważył zdjęcia, na których widać było poćwiartowane ciała w tym samym mieszkaniu, w którym obecnie przebywali. Pokazał je swojemu partnerowi, a Dahmer podjął próbę ucieczki.

Policjanci szybko go obezwładnili i wezwali wsparcie. Otworzyli lodówkę, w której znajdowała się świeża głowa czarnoskórego mężczyzny. Dahmer miał wtedy powiedzieć:

Za to, co zrobiłem, powinienem umrzeć.

Potwór z Milwaukee. Oskarżenie i śmierć

W mieszkaniu Jeffrey’a Dahmer’a znaleziono:

• cztery odcięte głowy w kuchni,
• siedem czaszek pomalowanych lub wybielonych,
• dwa ludzkie serca,
• ludzkie części mięśni,
• cały tułów,
• worek ludzkich organów i mięsa przyklejony do lodu na dnie zamrażarki,
• dwa całe szkielety,
• dwie pary rąk,
• dwa penisy,
• zakonserwowaną skórę głowy,
• trzy torsy rozpuszczające się w kwasie w beczce w sypialni,
• 74 fotografie z Polaroida.

Jeffrey Dahmer przez następne tygodnie był przesłuchiwany i udzielał wywiadów. Przyznał się do winy i o wszystkim opowiedział. Istnieje około 60 h nagrań z jego szczegółowych zeznań. 30 stycznia 1992 roku rozpoczął się proces Jeffreya Dahmera.

Mimo zdiagnozowania u niego różnych zaburzeń, w tym psychotycznych i borderline, sąd uznał go za zdrowego w trakcie popełnianych morderstw. Został uznany za winnego zamordowania 15 chłopców i mężczyzn. W tym stanie jednak nie funkcjonowała kara śmierci. Dahmer dostał karę 937 lat pozbawienia wolności wyrokiem sądu z lutego 1992 roku.

W więzieniu było wiadomo, kim jest Dahmer. Jego życie było zagrożone, lecz on sam nie bal się śmierci. Twierdził, że na nią zasłużył. Zdążył się ochrzcić i dać kilka wywiadów.

W więzieniu podejmowano próby zabicia go, jednak udało się to dopiero 28 listopada 1994 roku. Tego dnia wraz z dwoma innymi więźniami Jeffrey Dahmer sprzątał więzienną siłownię. On i Jesse Anderson zostali zaatakowani podobnym narzędziem, którym zamordował swoją pierwszą ofiarę – hantlą do ćwiczeń.

Znaleziono go z poważnymi obrażeniami głowy. Został przewieziony do szpitala, zmarł godzinę później.

Podobno Dahmer ani nie krzyczał, ani się nie bronił. Napastnikiem był chory na schizofrenię Christopher Scaver, morderca odsiadujący dożywocie. Twierdził, że Bóg kazał mi to zrobić. Jesse Anderson i Jeffrey Dahmer nie żyją.

W swoim testamencie Jeffrey Dahmer zaznaczył, że nie chce żadnego nabożeństwa, i że chce być skremowany. We wrześniu 1995 roku ciało Dahmer’a zostało skremowane, a jego prochy podzielone między Lionela i Joyce. Ze względu na brak porozumienia między nimi co do tego, czy mózg Dahmera powinien zostać zachowany do badań medycznych, został początkowo zachowany, ale później także skremowany – w grudniu 1995 roku.

Jeszcze w 1994 roku Lionel wydał książkę A Father’s Story, która jest właściwie pamiętnikiem. Początkowo chciał część dochodu przeznaczyć dla rodzin ofiar swojego syna. Jednak część rodzin wysunęła wobec niego roszczenia za wykorzystanie nazwisk bez ich zgody.

Podobnego typu roszczenia zostały wysunięte wobec Netflixa, który jesienią tego roku wypuścił 10-odcinkowy serial Dahmer – Monster: The Jeffrey Dahmer Story. Po jego premierze wiele rodzin ofiar zaczęło podnosić głosy o niemoralnym wykorzystaniu historii. 85-letnia matka jednej z ofiar powiedziała dla Guardiana, że nie rozumie, jak mogą używać naszych nazwisk i publikować takie rzeczy.

Netflix natomiast wyemitował stworzony na zamówienie 3-odcinkowy dokument Rozmowy z zabójcą: taśmy Jeffreya Dahmera. Przedstawiono w nim nieopublikowane dotąd rozmowy Dahmera z jego prawnikami.

Oprócz tego na temat Jeffrey’a Dahmer’a powstało wiele książek i filmów już wcześniej. Jeden z nich powstał jeszcze w 1993 roku, kiedy Dahmer żył i przebywał w więzieniu. Ostatnia jednak produkcja na jego temat, autorstwa Netflixa, stała się prawdziwym hitem platformy.

Źródła:

• Dahmer Tells Judge He Blames Nobody But Himself With PM-, AM-Dahmer Sentencing, Bjt, APnews [dostęp: 28.11.2022].
• Jeffrey Dahmer, Biography [dostęp: 28.11.2022].
• Jenkins John Philip, Jeffrey Dahmer American serial killer [dostęp: 28.11.2022].
• Johnson L. Thomas, Destructive hostility: The Jeffrey Dahmer case: A psychiatric and forensic study of a serial killer [dostęp: 28.11.2022].
• Mother of Dahmer victim condemns Netflix series: ‘I don’t see how they can do that’, The Guardian [dostęp: 28.11.2022].
• Silva J. Arturo M.D.; Michelle M. Ferrari M.D.; Gregory B. Leong M.D., Case of Jeffrey Dahmer: Sexual Serial Homicide from a Neuropsychiatric Developmental Perspective [dostęp: 28.11.2022].