Het deuntje van Ding-a-dong, ze zong het zo vrolijk! Maar het leven van Teach-In zangeres Getty Kaspers was alles behalve simpel en rooskleurig. Dat begon al direct na haar geboorte in het naoorlogse Oostenrijk. En deze moeilijke start bleef haar een leven lang achtervolgen. Stof genoeg voor een meeslepende biografie!
Toen de moeder van Getty in 1948 zwanger bleek van een andere man dan van haar eerste kind, besloot ze na haar geboorte Oostenrijk te ontvluchten. Haar oudste kind nam ze mee, baby Getty liet ze achter bij de kinderbescherming: Die Fürsorger in Graz.
Jaren van eenzaamheid
De bron van haar tragische start ligt in de Tweede Wereldoorlog. "Want daar begint mijn verhaal eigenlijk. Luister, mijn leven is nogal ingewikkeld," zo begint de inmiddels 71-jarige zangeres haar bewogen levensverhaal, dat nu is opgetekend door schrijver Dave Boomkens. Na een aantal maanden te hebben doorgebracht bij de welzijnsmedewerkers, meldt zich een voorname dame uit de buurt bij de kinderbescherming. Mevrouw Hauser ziet dat haar huishoudster eenzaam is en haar wil verlaten. Om dit te voorkomen bedenkt ze een plan. "Hebben jullie toevallig nog een kindje over?" vraagt ze de welzijnswerkers. Na een poos komt het telefoontje dat er zowel een meisje als een jongetje beschikbaar zijn. Mevrouw Hauser wil het meisje, waar haar huishoudster Regina voor mag gaan zorgen. Getty groeit op met een 'niet-lullen-maar-poetsen-mentaliteit', en leert al snel dat eenzaamheid onderdeel zal uitmaken van haar leven. Zowel haar pleegmoeder Hauser als haar verzorgster Regina werken regelmatig buitenshuis, waarop Getty aan haar lot wordt overgelaten. "Dan moest ik voor een tijdje alleen blijven. Vond ik afschuwelijk, helemaal alleen in dat grote huis. Als ik alleen was, klom ik vaak in de vensterbank om het vervolgens -in het raamkozijn- op een brullen te zetten. Zo werd de hele buurt deelgenoot van mijn eenzaamheid. Overal in huis zag ik schaduwen. Ik dacht dat het geesten waren. Gelukkig had ik een teddybeer -van het merk Steiff- die over mij waakte. Vanaf de rand van de keukentafel keek hij toe en beschermde hij mij." Rond haar zevende verneemt ze dat ze geen kind is van de dames waar ze opgroeit. "Ik moet je iets vertellen," begint haar pleegmoeder het verhaal. "Ik voelde direct dat er iets niet pluis was. Ik drukte mijn pop dicht tegen mij aan en luisterde naar ieder woord dat haar mond verliet. Ik incasseerde ze één voor één. 'Ik ben je moeder niet,' hoor ik haar nog zeggen als ik eraan terugdenk. Terwijl zij het verhaal uit de doeken deed, heb ik die pop - stukje voor stukje- uit elkaar getrokken. Vakkundig ontleed. Eerst de armen, daarna de benen, het hoofd, ga zo maar door. Niet veel later lagen er allerlei ledematen op de grond. En dat terwijl het mijn lievelings was. Ik had die pop totaal naar de verdoemenis geholpen."
Terugkeer naar biologische moeder
Alles verandert op slag wanneer haar biologische moeder met haar nieuwe man haar kind komt opeisen. Getty is nog geen 16 jaar. Nooit heeft haar moeder over haar gesproken, totdat haar man in haar paspoort de naam van een onbekende dochter ontdekt. Direct leggen ze contact met de instelling waar ze haar jaren eerder achterliet. Getty herinnert zich de dag dat ze werd opgehaald nog goed. "Ik werd direct door angst bevangen en ben naar buiten gerend. Achter in onze tuin stond een soort van schuurtje waar ik mij schuil heb gehouden. Ze mochten mij niet vinden. Maar Regina wist natuurlijk waar ik zat. 'Kom maar naar beneden,' sprak zij heel lief tot mij. Ik ben met haar meegegaan. En daar in de huiskamer stonden ze dan: mijn moeder en de heer Kaspers. 'Kind, was habe ich mit dir gemacht?' luidden de eerste woorden van die vreemde vrouw. Ik moest toen nog zestien worden. En had geen idee wat er allemaal gebeurde." In 1964 komen ze aan in Nederland. "Is er dan werkelijk niemand die zich om mij bekommert?" denkt de jonge Getty bij deze zoveelste traumatische ervaring in haar leven.
Overweldigend succes met Teach-In bij Eurovisie Songfestival
Haar drang naar zelfstandigheid lokt haar het artiestenbestaan in. "Als kind voelde het altijd alsof ik in een keurslijf werd gestoken. Alsof ik met een harnas rondliep. Ik wilde het juk van mij afschudden en het vrije leven omarmen. Ik wilde met muziek bezig zijn. In Nederland gooide ik het roer om en besloot ik alles te gaan doen wat ik vroeger -in Oostenrijk- nooit mocht." Met de groep Teach-In beleeft ze een geweldige tijd. De ommekeer komt wanneer ze in 1975 het Eurovisie Songfestival winnen met het aanstekelijke liedje 'Dinge-Dong' (Ding-a-dong in het Engels). Opeens is de tijd van onbevangenheid voorbij, en wordt Getty gezien als volwaardig zangeres die serieus met haar vak bezig is. Ook privé verandert er een hoop door haar succes. Terwijl ze in Oostenrijk bij haar pleegfamilie en vroegere vrienden met open armen wordt ontvangen, betekent haar succes een kentering met haar biologische familie, die afgunstig is. Terwijl ze in deze periode besluit te breken met haar familie en verleden, belt een dame op met een mysterieus verhaal: "Zij deelde mij mede dat ze mijn halfzus moest zijn. Omdat ik heel vaak -met geboortedatum en al- in de bladen stond, is zij op onderzoek uitgegaan. Zij heeft toen wat navraag gedaan en is erachter gekomen dat wij dezelfde biologische vader hadden. Achteraf gezien had ik daar op door moeten pakken, maar goed, dat belletje kwam dus nét na het Songfestival. 'Hallo!' dacht ik. 'Ik heb momenteel echt wel even wat anders aan m'n hoofd.' 'Mocht je meer over je vader willen weten,' sloot ze af, 'bel me dan.' Mijn oren klapperden, ik had geen idee wat ze allemaal zei. Het was het verkeerde belletje op het verkeerde moment. Ik wilde het juist allemaal loslaten."
Biografie Getty Kaspers
Dave Boomkens (1990) vertelt haar verhaal in het boek 'Een leven lang geleden', dat sinds deze maand in de winkels ligt. Eerder schreef hij samen met Richard van de Crommert 'Het Grote Songfestivalboek'. Ook verscheen in 2017 de biografie van Liesbeth List: 'De dochter van de vuurtorenwachter', waaraan ook de ex van List -schrijver Cees Nooteboom- meewerkte.
Met dank aan Eurostory.nl
